یاوران غریب

  امام باقر علیه‏السلام روایت می‌كند: پیامبر خدا در آخرین جمعه شعبان، خطبه خواند. خدا را حمد و ثنا گفت و سپس فرمود:   

«اى مردم! ماهى بر شما سایه افكنده كه در آن، شبى است بهتر از هزار ماه، و آن، ماه رمضان است . خداوند، روزه‏اش را واجب ساخته و نماز در شبش را مستحب قرار داده است . پس هر كس یك شب در آن، نماز مستحب بخواند، گویا هفتاد شب نماز مستحب در ماه‏هاى دیگر خوانده است. و براى كسى كه در آن، كار نیك مستحبّى از كارهاى نیك انجام دهد، پاداشى همچون پاداش كسى قرار داده كه واجبى از واجبات الهى را انجام داده است، و هر كس در آن، واجبى از واجبات خداوند را ادا كند، همچون كسى خواهد بود كه در ماه‏هاى دیگر، هفتاد واجب از واجبات الهى را انجام داده است.»

شهر رمضان الذی انزل فیه القران هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان
روزه واجب در ماه رمضان است ماهی که قران به عنوان راهنمای مردم و نشانه های هدایت و جداکننده حق از باطل در آن نازل شده است.
نه فقط شبهای قدر را, بلکه همه روزها و شبهای رمضان را قدر بدانیم
کسی که ابتدای ماه رمضان اقدام به کسب معنویت می کند خیلی ترجیح خواهد داشت نسبت به کسی که آخر ماه رمضان اقدام می کند. خداوند شب اول ماه رمضان خیلی ها را نمی بخشد, خصوصی ها را می بخشد و شب های آخر خیلی ها را عفو می کند.
تفاوت شبهای اول با شب قدر اینست که خداوند در شبهای اول کالای گرانبهایی را به فروش می رساند تا بندگان خدا بخرند, شب قدر سود را خیلی بالا می برد. بعضی ها این شبهای اول با خدا کاری ندارند ولی وقتی سود افزایش پیدا کرد, می آیند و این خیلی قشنگ نیست.